Uchwała Nr XLVIII/993/14
Sejmiku Województwa Podkarpackiego
z dnia 23 czerwca 2014 r.
w sprawie Parku Krajobrazowego Doliny Sanu
Na podstawie art. 18 pkt 20 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 596 z późn. zm.) oraz art. 16 ust. 3 i art.17 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2013r. poz. 627 z późn. zm.)1)
Sejmik Województwa Podkarpackiego
uchwala, co następuje:
§ 1. 1. Park Krajobrazowy Doliny Sanu, zwany dalej "Parkiem", położony w województwie podkarpackim obejmuje obszar 27.728 ha.
2. Park zlokalizowany jest na terenie Gminy Solina w powiecie leskim oraz gmin: Czarna i Lutowiska w powiecie bieszczadzkim.
3. Usytuowanie obszaru Parku przedstawia mapa poglądowa stanowiąca załącznik Nr 1.
4. Opis tekstowy przebiegu granicy Parku stanowi załącznik Nr 2.
5. Przebieg granic Parku, z dokładnością odpowiadającą prowadzonej na danym terenie mapie zasadniczej, określa linia ciągła łącząca punkty załamania granicy, których współrzędne przedstawiono w załączniku Nr 3 - 3a.
6. Do Parku nie należą enklawy zewnętrzne Bieszczadzkiego Parku Narodowego:
1) działka nr 134/5 obręb Zatwarnica, gmina Lutowiska
2) działki nr 67/7, nr 67/9, obręb Nasiczne, gmina Lutowiska
3) działka nr 56, obręb Pszczeliny, gmina Lutowiska.
§ 2. Ustala się następujące szczególne cele ochrony Parku:
1. dla ochrony przyrody nieożywionej:
1) zachowanie charakterystycznych elementów przyrody nieożywionej, stanowiących świadectwo przeszłości geologicznej regionu, w tym także zjawisk i obiektów o charakterze antropogenicznym;
2) podtrzymanie naturalnych procesów kształtujących powierzchnię ziemi, zachowanie warunków siedliskowych do funkcjonowania ekosystemów oraz zachowanie reliktowych zabytków przyrody nieożywionej;
3) ograniczanie antropogenicznych przekształceń powierzchni ziemi;
4) udostępnianie dla celów naukowych, edukacyjnych i krajoznawczych cennych obiektów przyrody nieożywionej;
5) utrzymanie w stanie naturalnym terenów źródliskowych;
6) utrzymanie stanu czystości wód powierzchniowych oraz ochrona wód powierzchniowych i podziemnych,
2. dla ochrony przyrody ożywionej:
a) zapewnienie trwałości lokalnych populacji gatunków roślin chronionych, rzadkich i zagrożonych;
b) zachowanie pełnej różnorodności florystycznej w odniesieniu do wszystkich grup systematycznych;
c) ograniczanie procesu neofityzacji flory;
d) zachowanie pełnego inwentarza zbiorowisk roślinnych, w szczególności naturalnych i półnaturalnych, a także antropogenicznych związanych z tradycyjnymi formami zagospodarowania (fitocenozy segetalne), zachowanie wszystkich istotnych i charakterystycznych dla środowiska przyrodniczego typów ekosystemów,
a) zachowanie pełnego inwentarza naturalnej fauny w odniesieniu do wszystkich grup systematycznych;
b) zapewnienie trwałości lokalnych populacji gatunków zwierząt chronionych, rzadkich i zagrożonych;
c) zachowanie korytarzy ekologicznych.
3) utrzymanie procesów ekologicznych i stabilności ekosystemów,
1) zachowanie i ochrona zabytków kultury materialnej, a zwłaszcza cerkwi, kościołów, młynów, kapliczek i krzyży przydrożnych;
2) zachowanie i udostępnianie miejsc pamięci narodowej oraz śladów historii regionu, w szczególności udokumentowanych stanowisk archeologicznych;
3) zachowanie charakterystycznych cech architektury wiejskiej: budownictwa drewnianego, oraz obiektów wykonanych ze skał fliszowych;
4) kultywowanie i przywracanie tradycyjnej kultury ludowej;
5) porządkowanie rodzimego krajobrazu kulturowego polegające m.in. na ochronie i restauracji jego charakterystycznych elementów;
6) udostępnianie istniejących zasobów kulturowych dla celów naukowych, krajoznawczych i edukacyjnych,
4. dla ochrony walorów krajobrazu:
1) zachowanie w niewielkim stopniu przekształconego krajobrazu rolniczego wynikającego z prowadzenia ekstensywnej gospodarki rolnej;
2) zachowanie różnorodnych odsłonięć geologicznych oraz wychodni skalnych;
3) zachowanie istniejącego krajobrazu wraz z jego składnikami, walorami fizjonomicznymi i wiązaniami ekologicznymi;
4) zachowanie ciągów i punktów widokowych w celu udostępniania turystom;
5) zapobieganie dewastacji i degradacji krajobrazu.
§ 3. 1. Na obszarze Parku zakazuje się:
1) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 1235 z późn. zm.)2) z wyłączeniem przedsięwzięć, o których mowa w art.17 ust 3 ustawy o ochronie przyrody;
2) umyślnego zabijania dziko występujących zwierząt, niszczenia ich nor, legowisk, innych schronień i miejsc rozrodu oraz tarlisk i złożonej ikry, z wyjątkiem amatorskiego połowu ryb oraz wykonywania czynności w ramach racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej, rybackiej i łowieckiej;
3) likwidowania i niszczenia zadrzewień śródpolnych, przydrożnych i nadwodnych, jeżeli nie wynikają z potrzeby ochrony przeciwpowodziowej lub zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego lub wodnego lub budowy, odbudowy, utrzymania, remontów lub naprawy urządzeń wodnych;
4) pozyskiwania dla celów gospodarczych skał, w tym torfu, oraz skamieniałości, w tym kopalnych szczątków roślin i zwierząt, a także minerałów;
5) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu, z wyjątkiem prac związanych z zabezpieczeniem przeciwpowodziowym lub przeciwosuwiskowym lub budową, odbudową, utrzymaniem, remontem lub naprawą urządzeń wodnych;
6) dokonywania zmian stosunków wodnych, jeżeli zmiany te nie służą ochronie przyrody lub racjonalnej gospodarce rolnej, leśnej, wodnej lub rybackiej;
7) likwidowania, zasypywania i przekształcania zbiorników wodnych, starorzeczy oraz obszarów wodno-błotnych;
8) wylewania gnojowicy, z wyjątkiem nawożenia własnych gruntów rolnych;
9) prowadzenia chowu i hodowli zwierząt metodą bezściółkową;
10) utrzymywania otwartych rowów ściekowych i zbiorników ściekowych;
11) organizowania rajdów motorowych i samochodowych.
2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 4 nie dotyczy udzielonych, obowiązujących w dniu wejścia w życie niniejszej uchwały koncesji oraz prowadzenia działalności, o której mowa w art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (tekst jedn. Dz.U z 2014r. poz.613 z późn. zm.)3)
§ 4. Wykonanie uchwały powierza się Zarządowi Województwa Podkarpackiego.
§ 5. Uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Podkarpackiego4). __
| Przewodniczący Sejmiku Województwa Podkarpackiego |
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U z 2013r. poz.628.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U z 2013r. poz.1238.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2014r. poz. 587.
4) Niniejsza uchwała była poprzedzona rozporządzeniami:
1) Nr 18 Wojewody Krośnieńskiego z dnia 27 marca 1992 r. w sprawie utworzenia Parku Krajobrazowego Doliny Sanu (Dz. Urz. Woj. Krośnieńskiego. Nr 7, poz. 52),
2) Wojewody Podkarpackiego z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie zmiany Rozporządzenia Wojewody Krośnieńskiego w sprawie utworzenia Parku Krajobrazowego Doliny Sanu (Dz. Urz. Woj. Podkarpackiego Nr 46, poz. 483) które na podstawie art. 157 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880 z późn. zm.) straciły moc z dniem wejścia w życie Rozporządzenia Nr 61/05 Wojewody Podkarpackiego z dnia 16 czerwca 2005r. w sprawie Parku Krajobrazowego Doliny Sanu ( Dz. Urz. Woj. Podkarpackiego Nr 82, poz.1386),
3) Rozporządzeniem Nr 61/05 Wojewody Podkarpackiego z dnia 16 czerwca 2005r. w sprawie Parku Krajobrazowego Doliny Sanu ( Dz. Urz. Woj. Podkarpackiego Nr 82, poz.1386),które na podstawie art.35 ust.1 ustawy z dnia 23 stycznia 2009r.o zmianie niektórych ustaw w związku ze zmianami w organizacji i podziale zadań administracji publicznej w województwie straciło moc z dniem wejścia w życie niniejszej uchwały. ZA ŁĄ CZNIK NR.1
MAPA POGLĄDOWA USYTUOWANIA OBSZARU PARKU KRAJOBRAZOWEGO DOLINY SANU
Mapa topograficzna w skali 1: 50 000 oraz plik wektorowy w formacie ESRI Shapefile w układzie PUWG_92, stanowiący graficzne przedstawienie punktów załamania granicy, dostępne w Departamencie Ochrony Środowiska Urzędu Marszałkowskiego Województwa Podkarpackiego w Rzeszowie oraz w Zespole Karpackich Parków Krajobrazowych w Krośnie. Załącznik Nr 2
Tekstowy opis granic Parku Krajobrazowego Doliny Sanu
1. Ilekroć w opisie granicy jest mowa o „punkcie Nr…” należy przez to rozumieć punkt załamania granicy o współrzędnych wykazanych w załączniku nr 3.
2. Począwszy od północy granica Parku Krajobrazowego Doliny Sanu umownie rozpoczyna się we wsi Sakowczyk w miejscu przecięcia drogi powiatowej Sakowczyk-Zawóz z drogą wojewódzką Hoczew-Czarna (punkt Nr 1) i biegnie linią ciągłą, kolejnymi, opisanymi niżej, odcinkami:
1) w kierunku wschodnim drogą wojewódzką Hoczew-Czarna do miejscowości Rajskie (punkt Nr 62),
2) w kierunku południowo-zachodnim drogą lokalną do skraju kompleksu leśnego (punkt Nr 103),
3) w kierunku północno-wschodnim, granicą lasów państwowych do drogi wojewódzkiej Hoczew-Czarna w miejscowości Rajskie (punkt Nr 129),
4) w kierunku wschodnim drogą wojewódzką Hoczew-Czarna do miejscowości Chrewt (punkt Nr 267),
5) w kierunku południowo-wschodnim potokiem Czarna do miejscowości Polana ( punkt Nr 354),
6) w kierunku południowo-wschodnim terenami rolnymi, terenami leśnymi, granicą polno leśną, potokiem Głuchy, ponownie terenami leśnymi i granicą lasów państwowych, terenami przyległymi do potoku Z Góry Obryt, do drogi wojewódzkiej Ustrzyki Dolne-Ustrzyki Górne (punkt Nr 717)
7) w kierunku południowym ww. drogą wojewódzką do granicy lasów państwowych (punkt Nr 731),
8) w kierunku wschodnim granicą lasów państwowych do polsko-ukraińskiej granicy państwowej (punkt Nr 748), Opisany fragment pó ł nocnej granicy Parku Krajobrazowego Doliny Sanu na odcinku od drogi wojewódzkiej Hoczew-Czarna (punkt Nr 1) do polsko-ukrai ń skiej granicy pa ń stwowej (punkt Nr 748) stanowi jednocze ś nie po ł udniow ą granic ę Wschodniobeskidzkiego Obszaru Chronionego Krajobrazu.
9) w kierunku południowo-wschodnim granicą państwową do granicy Bieszczadzkiego Parku Narodowego (kompleks Tarnawa) (punkt Nr 1176), z zastrzeżeniem pkt 3,
10) w kierunku południowo-wschodnim, zachodnią granicą Bieszczadzkiego Parku Narodowego (kompleks Tarnawa) do ponownego zetknięcia z polsko-ukraińską granicą państwową, (punkt Nr 1602),
11) w kierunku południowo-zachodnim granicą państwową do granicy kompleksu głównego Bieszczadzkiego Parku Narodowego (punkt Nr 1801), z zastrzeżeniem pkt 3,
12) w kierunku północno-zachodnim północną granicą głównego kompleksu Bieszczadzkiego Parku Narodowego do wschodniej granicy Gminy Cisna (punkt Nr 2885),
13) w kierunku północno-zachodnim terenami leśnymi do drogi wojewódzkiej Hoczew-Czarna, skąd rozpoczęto opis granicy. Opisany fragment zachodniej granicy Parku Krajobrazowego Doliny Sanu, na odcinku od styku granicy kompleksu g ł ównego Bieszczadzkiego Parku Narodowego, i wschodniej granicy administracyjnej Gminy Cisna (punktu Nr 2885) do drogi wojewódzkiej Hoczew-Czarna (punkt Nr 1) stanowi jednocze ś nie wschodni ą granic ę Ci ś nia ń sko-Wetli ń skiego parku Krajobrazowego.
3. W przypadku rozbieżności między przebiegiem granicy Parku wyznaczonym punktami jej załamania, pomiędzy punktem Nr 748 i punktem Nr 1176, oraz a pomiędzy punktem Nr 1602 i punktem Nr 1801 a faktycznym przebiegiem polsko-ukraińskiej granicy państwowej, za prawidłowy przebieg granicy Parku należy uznać granicę państwową.
4. Do Parku nie należą enklawy zewnętrzne Bieszczadzkiego Parku Narodowego:
1) działka nr 134/5 obręb Zatwarnica, gmina Lutowiska
2) działki nr 67/7, nr 67/9, obręb Nasiczne, gmina Lutowiska